آزمایش ضربه شارپی
مصالح عموماً برای ساخت سازه‌های باربر به کار می‌روند. یک مهندس طراح مطمئنی باشد مصالح در شرایط مختلفی که سازه تحت بهره‌برداری قرار می‌گیرد دوام آورد و سالم بماند. عوامل مهمی بر طاقت (قابلیت جذب انرژی) یک سازه اثر منفی می‌گذارند. این عوامل عبارت‌اند از: دمای پایین محیط، بارگذاری اضافی و آهنگ سریع کرنش که به‌واسطه فشار بیش‌ازحد، ضربه و تمرکز تنش در شکاف‌ها و ترک‌ها به وجود می‌آید. تمامی این عوامل منجر به شکست می‌شوند. برهم‌کنش این عوامل می‌تواند تا حدودی به‌وسیله تئوری شکست لحاظ شود. پیش از ارائه این تئوری آزمایش‌هایی همچون آزمایش ضربه شارپی مورد استفاده قرار می‌گرفت.
این آزمایش روشی برای ارزیابی طاقت نسبی مصالح مهندسی است و معمولاً برای بررسی فلزات بکار می‌رود. امروزه نیز این آزمایش به‌عنوان یک روش اقتصادی کنترل کیفیت بکار می‌رود. آزمایش‌ها مشابهی نیز برای مواد پلیمری، سرامیک‌ها و آلیاژها استفاده می‌شود. در آزمایش ضربه شارپی میزان انرژی جذب شده توسط یک قطعه شکافدار استاندارد در اثر ضربه اندازه‌گیری می‌شود.
هدف از انجام آزمایش ضربه شارپی، ارزیابی میزان انرژی جذب شده توسط فلزات است. در این آزمون، مقدار انرژی جذب شده توسط نمونه در هنگام شکست از میزان اختلاف ارتفاع اولیه و ثانویهٔ آونگ به دست می‌آید. این میزان انرژی معیاری از چقرمگی مواد است.
وسایل آزمایش ضربه شارپی
- دستگاه آزمایش ضربه شارپی
- گیره
- اره
- سوهان
روش انجام آزمایش ضربه شارپی
نمونه‌ای راكه دارای یک شكاف در میانه آن است بر روی دو تكیه گاه سندان دستگاه قرار می‌گیرد به گونهای كه وجه شكاف خورده پشت به محل ضربه باشد. نمونه توسط چكش یک پاندول سنگین كه از یک ارتفاع ثابت سقوط می‌كند و شكسته می‌شود. مصالح سخت انرژی بیشتری جذب می كنند و مصالح ترد انرژی كمتری جذب می كنند. ابعاد نمونه آزمایش بایستی بوده و عمق شیار ایجاد شده بایستی باشد.
گفت و گو